τρυποχουλιάρα

η, Ν

1. τρυπητή κουτάλα

2. μτφ. (για πρόσ.) α) φλύαρος και επιπόλαιος

β) σπάταλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρύπα + χουλιάρα].